μια ανάσα πνίγεται στους καπνούς.
Γύρω κόσμος, σιωπηλές συντροφιές.
Σε μια τρύπα στο τσιμέντο βαθιά,
μια οθόνη δυο ζευγάρια μπροστά,
λάθος πόλη, δίχως όνειρα πια.
Κι έρχεται μια μέρα που η καρδιά σου χτυπά,
ψάχνεις να μιλήσεις, ψάχνεις για συντροφιά,
ψάχνεις για παρέα μα κανείς πουθενά.
Στο κορμί μου έχω μια σιδερένια καρδιά,
μες στα στήθια βαθιά σιδερένια καρδιά.
Στο κορμί μου έχω μια σιδερένια καρδιά.
Σαν πουλί σε θολό ουρανό,
δίχως νόημα, δίχως κάποιο σκοπό.
Σαν χαμένο παιδί, μες στη νύχτα γυρνώ.
Βγαίνω έξω ακούω μια φωνή,
δεν με νοιάζει έχω πια κουραστεί.
Λάθος ώρες, δεν υπάρχει γιατί.
Και οι μέρες φεύγουν μέσα στην παγωνιά.
Χάνω την ελπίδα, βρίσκω τη μοναξιά,
την αδιαφορία που χτυπά δυνατά.
Στο κορμί μου έχω μια σιδερένια καρδιά,
μες στα στήθια βαθιά σιδερένια καρδιά.
Στο κορμί μου έχω μια σιδερένια καρδιά.
